سلام بر همراهانِ جان. 

چند روزی هست که مشکلی برای عزیزترین افراد زندگیم به وجود اومده

و نیازمند یک روانشناس خوب(ترجیحا خانم)در تهران هستیم که در

زوج درمانی وافسردگی تخصص داشته باشن.

ممنون میشم اگه فرد خوبی رو میشناسین یا تعریفش رو شنیدین

بهم خبر بدین. 

مجددا ممنون. 

مثل اون عکسی که هیچوقت پاک نمیکنم 
ولی تو گالریم هست. 
مثل اون آهنگی که هیچوقت پاک نمیکنم 
ولی ردش میکنم. 
مثل اون پیامایی که هست 
هنوز نگهشون داشتمو هیچوقت پاک نکردم 
ولی دیگه نگاشون نمیکنم. 
مثل خاطراتت که هیچوقت پاک نمیشه 
ولی فکر نمیکنم بهشون. 
دقیقا مثل اینا تو ام جات گوشه قلبمه 
ولی دیگه سمتت نمیام.! 

از همه گریخته ام تا کمی تنها باشم .
منی که مدتهاست با خودم در هیچ پیاده رویی قدم نزده ام ،
غصه هایم را لابه لای خطوط بی اعتنای هیچ خیابانی ، جا نگذاشته ام ،
روی نیمکت هیچ پارکی میانِ شلوغیِ آدم های غریبه ، کتابی نخوانده ام و با هیچ کهکشانی ، ساعت ها خیالبافی نکرده ام ،
مدتهاست که مجالی نداشته ام "خودم" باشم !
باید امشب خودم را بردارم و در دلِ غریبِ خیابان ها با اندیشه های بایگانی شده ام ، آشتی کنم ،
باید به کافه ای بروم و به صندلی خالیِ آنسوی میز ، ایمان بیاورم ،
چه دیوانه اند آنها که فکر می کنند تنهایی ، دردِ بزرگی ست ،
به راستی که دیوانه اند !

بی معرفت ترین آدما کسایی ان که خودشون شعار میدن ولی به شعاری که میدن پایبند نیستن.
مثلِ سردار جنگی که میگه ماباید برای هدفمون تا آخرین قطره ی خون بجنگیم ولی خودش نمیره جلو!
یا مثل کسی که مدام از دل شکستن آدمای بد حرف میزنه ولی فقط خودشو خداش میدونن که خودش چند تا دل شده تا حالا.
یا مثل نویسنده ای که مینویسه و چیزی رو نقد میکنه و دقیقا خودش همون کاری که تو متنش نقد کرده رو انجام میده؛
گاهی باید یه سیلی محکم به خودمون بزنیم تا به خودمون بیایم وببینیم کجاییم؟ چی میگیم؟ چیکار میکنیم؟
مبادا مبادا کسی گول ظاهر طیب و طاهرمونو بخوره و نزدیکمون که شد قلبش درد بگیره از واقعیت وحشتناکِ خودِ واقعیمون.
بدترین چیز توی دنیا همینه که
انسان شبیه حرف هاش نباشه